“Ik werk al 11 jaar bij HMC, maar heb ik nooit een seconde stilgestaan. Er is door de jaren heen zoveel veranderd wat ervoor heeft gezorgd dat ik niet ben vastgeroest en steeds hetzelfde werk hoef te doen”

Van verzorgingshuis naar ziekenhuis

Tussen Leiden en Alphen a/d Rijn ligt het dorpje Woudbrugge, waar ik ben geboren en getogen en ook nog steeds woon met mijn partner Lorenzo en 2 zoontjes (van 6 en 2 jaar). Na mijn middelbare school in Alphen aan de Rijn ben ik de zorg in gegaan. Mijn eerste ingeving was de kraamzorg, ik wilde heel graag voor baby’s zorgen. Helaas was ik toentertijd te jong om stage te gaan lopen in dit vak. Dit kon wel in de ouderenzorg bij een verzorgingshuis. Hier leerde ik in 10 weken stage meer dan de rest van het hele schooljaar op school zelf. Op dat moment besloot ik de overstap te maken naar de BBL en heb ik de opleiding verzorgende IG afgerond in een verpleeghuis. In de loop van de tijd ontdekte ik dat ik iedere dag dezelfde cliënten ontmoette en ik kreeg behoefte aan meer. Eigenlijk raakte ik ook toe aan meer uitdaging en wilde ik mezelf verder ontwikkelen. Ik was toen 20 jaar en besloot het ziekenhuis in te gaan. Voor een Verzorgende IG is het op zich een logische stap om de opleiding tot verpleegkundige te gaan doen. In 2009 ben ik begonnen met mijn MBO-V BBL (Beroeps Begeleidende Leerweg) in HMC Antoniushove.

Blijven hangen

Binnen HMC ben ik begonnen bij de afdeling Neurologie en ben daarna naar de afdeling Heelkunde (kortverblijf) gegaan. Na mijn diplomering mocht ik blijven op deze afdeling en ben daar eigenlijk blijven hangen. In 2015 zijn we vanwege nieuwbouw samengevoegd met een aantal andere specialismen, namelijk: Heelkunde, Urologie, Gynaecologie, Bariatrie en Oncologische chirurgie. Dit hield in dat er 3 teams werden samengevoegd in een prachtig nieuw gedeelte van het ziekenhuis. Ik ben op een snijdende afdeling gebleven, waar vooral patiënten komen die een buikoperatie moeten/hebben ondergaan.

Van verzorgende IG naar HBO-V

In 2014 ging er een collega senior verpleegkundige van mij weg. Mijn zorgmanager vroeg mij om haar plaats in te vullen en zo ben ik de opleiding voor senior gaan volgen. Dat vond ik super leuk! Soms vind ik het moeilijk om voor mezelf een richting te kiezen, maar door mijn gevoel en het advies van mijn collega’s te volgen kom ik altijd weer een stap verder. Er zijn hier zoveel mogelijkheden om jezelf te ontwikkelen, dat vind ik ook het leuke aan HMC.

Op een gegeven moment speelde ik ook weer met de gedachten om verder te gaan studeren en in overleg met mijn zorgmanager ben ik in september vorig jaar met de HBO-V opleiding begonnen. Het is zo mooi om te zien dat dit wordt gestimuleerd! Dit betekent ook dat er voor mij in de toekomst veel meer mogelijkheden zijn.

Voor mij is het heel belangrijk dat ik mijn gevoel kan blijven volgen. Zowel op persoonlijk vlak als professioneel. Wat dit laatste betreft is dat weleens lastig, omdat ik wel mijn gevoel moet kunnen onderbouwen. Ik kan niet zomaar zeggen “ik denk dat het misgaat met deze patiënt”, maar toch is het voor mij heel belangrijk om wel naar dit signaal te luisteren. Je gevoel zit namelijk zelden fout. In mijn werk is het nodig om een goede klinische blik te hebben, waarmee ik mijn gevoel kan onderbouwen.

Complex en vertrouwd

Door de variatie in specialismen is het werken op deze afdeling heel afwisselend. Zo komen hier patiënten die er maar een paar dagen liggen en patiënten die wat langer liggen. De zorg die je verleent aan patienten die er wat langer liggen zijn vaak complexer, wat het interessant maakt.

Door de jaren heen is er veel meer oncologische zorg op deze locatie gekomen, waardoor er ook heftigere casussen zijn. Zo zie ik nu ook jonge patiënten met kanker en dat is lastig. Ondanks alle ellende die we als verpleegkundigen (en als collega’s) meemaken lachen we ook veel met elkaar en kunnen we altijd bij elkaar terecht. Je draagt het leed echt samen. Het is zeker niet zo dat we het in onze pauze alleen maar over nare situaties hebben, we praten ook over alledaagse dingen. Het is een heel vertrouwd team, dat er voor elkaar is!

Als je bij ons wilt werken moet je tegen afwisseling kunnen en je planning kunnen aanpassen. De dag hier loopt meestal niet zoals je hem voor ogen had. Je kunt namelijk niet voorzien dat een patiënt ineens heel ziek wordt. Daar moet je op kunnen anticiperen. Ook is het belangrijk dat je je werk niet mee naar huis neemt. Zeker denk ik onderweg naar huis ook nog weleens hoe het zou aflopen met een bepaalde patiënt, maar zodra ik thuis over de drempel stap laat ik dit los. Bij de ene patiënt ben je nou eenmaal meer betrokken dan bij de ander, maar gelukkig lig ik er niet van wakker.